Rozwój histologii na dobrą sprawę nastąpił w raz z nadejściem mikroskopii w 1590 roku, która umożliwiała obserwacje komórek i tkanek w organizmie. Mimo, że mikroskop znany był ówczesnym badaczom, dopiero w 1750 roku Brytyjczyk John Cuff opracował nową technikę budowy mikroskopów optycznych, ustanawiając określony standard konstrukcji i wyglądu tego urządzenia na kolejne lata. Dzięki niej naukowcy mogli zrozumieć, jak działa nasz organizm na poziomie tkanki, odkryć nowe cele terapeutyczne dla chorób tkanek i pomóc w diagnozowaniu pacjentów cierpiących na przeróżne choroby.
Wielkim pionierem w opisywaniu tkanek był Marcello Malpighi, który urodził się w 1628 roku w pobliżu Bolonii we Włoszech. Jako naukowiec eksperymentował z owadami, botaniką i embriologią. Był pierwszą osobą, która opisała oddychanie u owadów na przykładzie jedwabnika. Badał rozwój embrionów kurcząt bardziej szczegółowo niż ktokolwiek inny wcześniej, czyniąc go pionierem w dziedzinie embriologii. Najbardziej znany był jednak z charakteryzacji naczyń włosowatych płuc i pęcherzyków płucnych. Mimo wszystko, fakt, że narządy składają się z tkanek, nie został w pełni zrozumiana aż do końca XVIII wieku, kiedy to François Xavier Bichat zaproponował, że tkanka w narządzie może ulec uszkodzeniu bez uszkodzenia całego narządu.
Techniki mikroskopowania ewoluowały z czasem, ponieważ już w 1830 roku, niespełna czterdzieści lat po projekcie Cuff’a, inny naukowiec Josepha Jacksona Lister publikował teoretyczne podstawy tworzenia soczewek łączonych z balsamem kanadyjskim. Z pomysłów tych korzystali następnie inni konstruktorzy mikroskopów. Ostatecznie doprowadziło to do produkcji lepszych mikroskopów w całej Anglii i innych krajach, w tym w Niemczech, które wykorzystały je do pełnego ustalenia dziedziny medycyny patologicznej w latach pięćdziesiątych XIX wieku. Rozwój ten umożliwił jednoczesny rozwój histopatologii, który miał miejsce w 1838 roku, kiedy to Johannes Peter Müller opublikował swoją książkę o nowotworach, była to pierwsza książka o histopatologii. Müller wspierał rozwój szpitalnych laboratoriów, przyciągał również wielu uczniów tj. Rudolph Virchow (to on stwierdził, że wszystkie choroby są oparte na komórkach – nie mylił się zatem), Jacob Henle, Karl Reichert, Karl Kuppfer i inni, którzy dokonali wkładu w histopatologię pod koniec XIX wieku. Kolejną ciekawą postacią w rozwoju tej trudnej dyscypliny był również Karl Rokitansky, który w ciągu swojego życia wykonał 30 tysięcy sekcji zwłok. Jako lekarz porównywał objawy chorób z objawami patologicznymi, dzięki temu skierowali dziedzinę medycyny w kierunku patologicznych podstaw choroby. Rokitansky również jako pierwszy sklasyfikował choroby według zajętych narządów.
Należy również pamiętać, że postęp w nauce o patologicznych tkankach nie miałby miejsca bez rozwoju takich technik jak metody utrwalania, krojenia i barwienia tkanek. Dzięki nim wszystkie te odkrycia mogły mieć miejsce. W tym miejscu należałoby pochylić głowy i oddać cześć tym wszystkim, którzy tego dokonali i pamiętać, że za prawdziwym obliczem chorych tkanek stoją ludzie, z tych samych tkanek, które opisywali.
Daniel Kalinowski
(więcej na ten temat w czasie Nocy Biologów 2021)
Daniel Kalinowski
(więcej na ten temat w czasie Nocy Biologów 2021)
Źródła:
- Hussein I.H. i in. (2015) Once Upon a Microscopic Slide: The Story of Histology.
- West J.B. (2013) Marcello Malpighi and the discovery of the pulmonary capillaries and alveoli.
- Shoja M.M. i in. (2008) Marie-François Xavier Bichat (1771-1802) and his contributions to the foundations of pathological anatomy and modern medicine.
- Bracegirdle B. (1977) The history of histology: A brief survey of sources.
- Bracegirdle B. (1977) J. J. lister and the establishment of histology
- Alturkistani H.A. (2016) Histological Stains: A Literature Review and Case Study.
- Musumeci G. (2014) Past, present and future: overview on histology and histopathology.
- Titford M. (2006) A Short History of Histopathology Technique.
Komentarze
Prześlij komentarz